Topla yağmurları gözlerim
Kadehinin doyumuna mezeleniyor duygular
Rüzgar sürgüsüne süpürülsün kümülüs
Kalbimde aşk alazı oldukça
Beni düşüren gölgemde çamurlaşmasın toprak

Var git
Yoluma düşen ölüm
Var git
Ellerimde kınalanırken aşk
Vuslatı yutuyor soluğunda ayrılık

Uyku yatağımı hançerlerken
Ay küskünlüğüne perde çeken firari bakış
Tenimin isyanında
Yıldırım çatlatan bulutlar
Sembolleşirken izler
Seriliyor yalnızlığıma yıldızlaşan kilimler
Yeminlenirken doğuşlara güneşler
Halat atıyor gönül saçlarıma
Kesik süt gibi hercaileşen sözler

Kan doğrama beklenti soframa
Alaca kuşağımı saran gökkuşağı
Soluyor ensemde
Zalimin zülmü ayrılık
Can sularımda yüzerken yunuslar
Martıların gözleri düşüyor
Beynimde boza pişiren
Suskunluğuma dokunan sıtma kelimelere

Ertelenmiş gelişlere kapanırsa vuslat yolu
Olurum dost kapısında
Vurucu sonuçların labirent kobayı
Andıkça seni
Gözlerin tütsüsünde sılama göç etsin
Seher saçlarını dağıtan kumrular
Taşdelene dönsün
Zaman eteklerimde korlaşan çileler


Aşkımla bağışlandığım geceler
Gözlerimin ilikleri gevşerken kopçası koptu düşlerin
Solumak için içimdeki karanlıkta seni
Sustum sığındım benzerliğe
Parmaklarıma dolandı kurgulanmış sır
Dile geldi
İsmimle oyalanan sular
Bul gölgemi çöz şifreni

Dokunabilmek için
Bal böceği kanadında çiçek özüne,
Sahralandı buz dağları
Rüzgar söylesin diye dalların hışırtısında
Vurgunu yazdım bulutların pamuk tenine
Acımın tuzuyla dağlanmasın sabahın ak sinesi
Gönül hicranımda fısıldaşırken şarkılar
Unutulmazlığına düşmesin kalp yaşın
Sevilmelerin şükründe göründü bir melek
Yakamozlaşan gözlerim ararken seni
Nabzımda zamanı durdurdu yazdı sevdamı
Beklentili kumsalımda açan deniz çiçekleri
Dinle sevgili dinle
Sevdamız nemlenirken tenimizde
Sular söylüyor şarkmızı

NURTEN TARIM