Kendimden kendime düşerken
Beni kendimde doğrultacak var mı
Sözcüklerimi yarım yamalak seçerken
Bir ölüm bu kadar yakın

Bir sabah koştum sana ’ Efsa ’
Gözlerimden çocuklar topladım sana
Sahil boyu uzandı mavilikler
Saftı duruşu yalnızlığımın
Daha içine suskunluk katılmamıştı
Çığırtkan bir ses ile bağırıyordum
Bana bak efsa !
Bana bak ...

Kısık ateşte ayrılık

Gözlerin bu gece ay’a mı gebe
Yıldız takmamışsın saçlarına
Ellerin nakarat nakarat
Yalnızlığın çizgisinde
Bu ölen ben miyim
efsa
Kan doğrama yüreğime
Sevdan helaldi kursağımda
Acı yutkunsam da sözlerinde
Daha suyunu içecektim
Efsa

Bir nil boyu uzadım yollarından
Şivesi farklı sözcükler kurdum
Ben aşk’a renk körüydüm
Sen ise renksizdin
Yağmur yağıyordu saçlarına
Tel tel ayrılıyordu şehir ayak uçlarından
Erbain zamanlarda ölümü sahneliyorduk
Durgundu zaman
Saatler dakikaları gözden çıkartmıştı
Daha ayrılık suresi dolmamıştı

Ayları bölerken
Mevsimlere göre
Bize düşmemişti bir mevsim
Ne garip değil mi
Efsa
Ölüme beş kala düşmüştük
Aşk Sularına

Özler misin sende beni efsa
Kur bir masal bize
Tek kişilik olsun
Dar bir mahsen seç efsa
Kuşlar göçerken adını söylesin
Canım gözlerinde son bulsun
Azrail gelsin senin kınında
Gülerim be efsa
Gülerim gözlerine doğru
Can atarım al canımı

Öldüm efsa
Düşür beni rahminden
At sonra sularına
Düşeyim sabilerin göğsünden
Bak efsa
Ölümü özledim
Annem gibi sevdan da...


Muhammed Yalçınkaya