Kurban olam toprağına taşına
Uzaktan uzağa köyü özledim
Kaşık çalam sofradaki aşına
Meydanda kurulan toyu özledim

Köyüm Çarşamba’nın hemen komşusu
Adı Canlı köyü yoktur yokuşu
Meşhurdur anamın biber turşusu
Çiftçiyi çobanı beyi özledim

Hepsi ölüp gitti bilmem vade mi?
Acıya gark eder ölümün demi
Toprağa verdiğim Kadir dedemi
Kan bağımdan olan boyu özledim

Babam Mustafa’yı, babaannemi
Göğsünde yattığım canım annemi
Bacımı, kardeşi, kutsal hanemi
Yedi sülaleyi soyu özledim

Can yaktıkça bağırıyordu hala
Yoğurduma katık oldu bazlama
Bakır saç üstünde sıcak cızlama
Fındık dalındaki yayı özledim

Başaktır orakla kesip biçilen
Karpuzdur olgunu hamdan seçilen
Çınar gölgesinde dostla içilen
İnce bardakta ki çayı özledim

Her yaraya tabip olurdu bacı
Kanayan yaraya sürer ilacı
Daldırdım kuyuya büyük bakracı
Gölgede soğumuş suyu özledim

Baharla canlanır bütün tabiat
Bir tek fındık olmuş köyde ziraat
Kişneyip dururken yolda yılkı at
Kısrağın peşinde tayı özledim

Şarkılarla yârin halini sordum
Çimenler üstünde uzandım durdum
Mehtaplı gecede hayaller kurdum
Bulut arasında ayı özledim

Dün gibi aklında kendi düğünü
Coşari efkârda yâd eder dünü
Dünüyle birlikte yaşıyor günü
Davulu zurnayı neyi özledim

26.04.2010/ Samsun

İbrahim COŞAR