Bilirmisin be anne
Nasıl isterdim başımı koymayı dizlerine
Akarken çektiğim uçsuz buçaksız acıların yaşları
Okşamanı saçlarımı o kınalı ellerinle be anne

Bilirmisin be anne
Nasıl isterdim bir gün olsun candan bana oğlum demeni
Unuturdum kafama bilmem kaç defa vurduğun yemen’i
Öpseydin bir defa olsun şu yaşlı gözlerimden be anne

Bilirmisin be anne
Nasıl isterdim sevgi ile sarılmayı o güzelim boynuna senin
Alırken o tatlı dilinle günahımı benim
Akarken ihanet yaşları gözlerimden be anne

Bilirmisin be anne
Nasıl isterdim bilmeni senin sevginden yoksul büyümenin acısını
İnsan en kötü rüyasında bile düşünemezken bacısını
Attın sen beni karanlık iftiralar denizinin dibine be anne

Bilirmisin be anne
Nasıl isterdim bu gününde sana bir buket gül almayı
Kendi canından öz değilde öveyi evladın olmayı
Belki,
belki ozaman anlardım senin bana karşı tavrını be anne


Sonsuz sevgilerimle
Mikail

Nürnberg, 09.05.2010

söz-yazı mikail, alias deli çocuk
e-mail: [email protected]
msn: [email protected]