Gönlümdeki koncaydın
Sen,
Bekledim her gün açılıp serpilmeni,
Yıllar mevsimler geçti aradan,
Sevdirtmedin kendini,
Gittin başka gönüle sultan oldun, bilemedim sebebini.
Ve ben,
Bağrıma kara taş bastım,
Gönlüm artık, onunla avunsun diye.

Yıllarla mevsimler zehir oldu benim için,
Ümit edip belki deyip
Bir tek sözünü beklemekten.
Ne evet dedin ne hayır,
Belirsizliklerle geçti bütün yıllarım.
Ve nefret ettim çoğu zaman sevdiğim için kendimden,
Sevecekken sevememekten.
Ve sonunda bağrıma kara taş bastım.
Gönlüm artık, onunla avunsun diye.

İçim içime sığmazdı oysa.
Gururla senin adını her anışımda,
Ne yapsam ne etsem o siyah gözler olurdu karşımda.
Ve duygularım allak bullak olurdu,
Senin bakışlarında.
Dalardım buruk hayaller içinde enginlere,
Şimdi,
Bağrıma kara taş bastım,
Gönlüm artık, onunla avunsun diye.

Kalmadı artık.
İçimdeki, senin için yanan o alev, alev ateş.
Körerttin söndürdün kendi yaktığın ateşini.
Gittin,
Bir başka gönülün sultanı oldun.
Duydum o gönülde sultanken bie,
Olamamışsın mutlu eş de boşanmışsın şimdi.
İstemem gelme artık seni,
Bağrıma kara taş basmıştım,
Gönlüm artık, onunla avunsun diye.

Sensizlik içindeki yıllarım,
Çarçabuk geçti.
Duydum ki birkaç gün önce,
Sen mutlu olamamışsın, boşanmışsın eşinden.
Gönül verdiğin gönüllü kaçtığın kocandan,
Sebepsiz yere.
Söyle memnun‘musun şimdi, yaşadığın bu yalnız hayatından.
Bense hala seni düşünürüm.
Neden bilmem çoğu zaman.
Ve şimdi ben bağrıma kara taş bastım,
Gönlüm bari, artık onunla avunsun diye.

Ey gönül bahçemdeki konca.
Açacaktın diye beklediğim nice zaman.
Beni,
Beklemekten yorgun düşürdün.
Artık olamazsın bana dönsen de gönlümde sultan,
Bak saçlarım ak,
Belim bükük olmuşum, ben de bir koca,
Ne yapalım.
Olsun, olsun bu da senin yüzünden,
Geçmişteki o senin yamaman gereken olmaz hatan yüzünden
Sen de, ben de mutsuzluğa gebeyiz gayrı.
Ben bağrıma taş bastım,
Sen kendi haline yan gayrı.

A.Yüksel Şanlıer
.