Geç olmadan gel kendine
Dünya senden bıkar bir gün
Kanma nefsinin fendine
Pençesine takar bir gün

Kulluk borcun öde peşin
Yoksa yaman olur işin
Fırsat varken gel sen düşün
İsyan eder çeker bir gün

Malın mülkün fayda vermez
Hiç kimseyi gözün görmez
Nutkun durur aklın ermez
Tende şafak söker bir gün

Azrail emiri alır
Gör ansızın çıkar gelir
Yaşlı, civan demez bulur
Hesabına bakar bir gün

Bak gidersin apar topar
Senin kıyametin kopar
Yakınların mezar yapar
Göz yaşları döker bir gün

Günler, Aylar, Yıllar geçer
Ruh dünyadan elbet göçer
İmam sana kefen biçer
Musalla’da yıkar bir gün

Dar tabuta bindirirler
Son durakta indirirler
Yön kıbleye döndürürler
Toprak üstten çöker bir gün

Baş ucunda mezar taşı
Sapmaya vurursun başı
İşte bu insanın tuşu
Kabrin seni sıkar bir gün

Evlat ayal ağlasada
Yüreğini dağlasada
Kara yaslar bağlasada
Hepsi boynun büker bir gün

Der Hüseyin yana yana
Sanma ölüm yoktur sana
Ansız gelir ölüm cana
Son pişmanlık yakar bir gün

Hüseyin Çolak 08.05.10