"halbuki severdim ben fesleğen kokusunu
mavi dokunuşlarda.."

Florya açmaz görücü olmuş kimliğini
ne ergin çocukluğumdan geçer serseri ayaklar,
ne acemi tazelikten, ipeksi dokunuşlara uğrar kadınlar


fosforlu soyunuşlardan geçer,tebeşir kokan kaldırımlar
her duvar karanlık bir gölge edinmiştir kendine
beni sormayın, mor akşamlar kadar cesur değilim öylesine
balkonumda açan sıska bir karanfil,
bir de burnumdan fesleğen kokusu niyetlenir


Florya bir kere olsun gelmedi benim ayağıma
gün soluksuz esnemelerimden mahçup olmadı hiçbir vakit
bir erkeği doyurmuştu ruhunda,bir çocuğa oyun olmuştu kuytusunda
Florya bir kere olsun gelmedi benim ayağıma


füsunlu gitmelerle kaç şiir çıkardı ezberinde
nârâlara kucak açtı,kalanların zifiri gecelerinde
oysa misafirperverdim ben,hiç gelmedi kapıma öylesine
mâi bir yalnızlıktan, naylonlaşan düşler büyüttü yüreğinde

şansım olmadı ki masum kaldırımlardan geçeyim
Florya bir kimliğinden bin aşk çıkarsan da artık nafile
bir suçlusu olmalı bu şiirin,sen yine olduğun gibi kal
bir koku duy yalnızlığın perçeminden,
o da hal çaresi,dudağımdaki fesleğen çiçeğinden..