yalnızlık ne zor bilemezsin
kelimeler uçuşur havada başıboş
kulakların alışamaz anlamadığı seslere
sıcak yatağına uzanır gibi boylu boyunca
hüzünler serilir ansızın yüreğine

yalnızlık ne zor bilemezsin
an olur insan kendinden korkar
bir yabancı gibi bakar aynada resmine
bilmediğin sancılar tutar geceleri
sebepsiz bir ayrılık oturur gözlerine

yalnızlık ne zor bilemezsin
asfalt yola ziftlenmiş bir çakıl taşı gibi
yapışır yakana bir bıkkınlık / yapışır düşüncene
sonra diyar diyar gezersin başıboş
bir bulut dikilir tepene
………………..bir gölge düşer güneşine

yalnızlık ne zor bilemezsin
canına kastın var gibi geceleri uykusuz
sigaranın dumanını tatlı tatlı savurursun geceye
düşünceye de bir zorun kalmaz artık
……………………………………anlamını yitirir
boş gözlerin dikilir kapıya pencereye

yalnızlık ne zor bilemezsin
ellerini tutan olmaz buz gibi ısıtamazsın
bir yaşamaktır bu kendi halinde özgürce
her şeyi gönlünce yerleştirirsin yerli yerine
oysa iki kişilik bir yaşam sığmaz yüreğine

yalnızlık ne zor bilemezsin
rüzgâr yapraklarını sallarken ağaçların
sen bunlardan uzak kendi dünyandasın
yollarda sürüklenirken yığınlar
koskoca dünyada tek başınasın

yalnızlık ne zor bilemezsin
varsın olsun sen bunları yaşama
varsın olsun sen bunları bilme

17.02.1994