açmaz hiçbir çiçek bu vadide,
sarı krizantemdir gönül çelen
ve
sarı sabır yağar kırkikindi vakti.
leylî geceleri umarsızdır;
şair eder beni zoraki…

kelime oyunlarına vurdum;
kanadı kırık bir serçeyi vurur gibiyim.
kanıyorum;
damlıyor ince ince
gül dalından kan…
an geliyor,
sen sanıyorum her siyah gölgeyi,
bîçare kanıyorum…


iliklerime kadar işliyor arsız bahar,
bozmaya çalışıyor ezberlerimi,
“bahar gelmiş neyleyim…”
oysa ben,
kuytularda filizlenen
kilidi kırık şiirler dizmekteyim…


yavaş yavaş sızar
aşk kokan saçlarımın arasına cehennem.
taze bir kan pıhtısıdır yalnızlık,
ve yalnızlığın tortusu sol yanıma çöreklenir.
usulca sokulur,sızar…


dönüşü olmayan bir yol olur
gözyaşlarımın açtığı çığır.
gözlerinden silineli gözlerimdeki nem,
sana el’im…
ve haramdır ellerine elim…


gönül çelen bir düştün
yalancı baharlar kadar yalan
ve
düştün, apansız
lodoslara dayanamadan…

/ mai /