Bilmek istedim bu gün ayrılık denen şeyi
Doğumumla başlayan hüzün çıktı karşıma
Çok fena ağlamışım görür görmez ebeyi
Bilemem ne korkunçtu hiç gelmiyor aklıma.

Ama ebem benimle doğduğum günden beri
Ayrılık bu olmalı bilmem geldiğim yeri.
İlk günden tanıdığım kim varsa benle artık
Kanaat ettimki ben alemde yok ayrılık.

ilk dostumda aklımda ilk yediğim tokatta
ilk sevdam ilk okulum ilk mahalle, sokakta
Ne girdiyse zihnime öylece kala kalmış
Belki ben hatırlamam bunlar dahada çokta

Evcilik oynadığım günler taptaze durur
Ben büyürüm oyunlar çocukta hayat bulur
Mademki sürer hayat bir şey vesile olur
Ayrıldım zannettiğim his dahi beni vurur.

Cismini alır gider kim giderse yanımdan
İzler var yüreğimde hem dos hem düşmanımdan
Peki ayrılık nerde ne cıkar bu tanımdan
Buram buram bir mazi tütüyor her yanımdan.

Ot ayrılır tarladan saman olur süt olur
Kainatta ne görsem insana öğüt olur
Hasrettir adı sanki ayrılık denen şeyin
Çöp dediğin gidince bu yüzden zümrüt olur

Ayrılır maden dahi topraktan arınırda
Filizlenir bir ağaç tohumdan ayrılırda
Meyve ye hasretidir serpilmesi ağacın
Ben niye ulaşamam madem ayrılık varda.

Ayrı kalmak başka şey ayrıldım demez insan
Belki aldatılmıştım ayıldım der de bazan.
Yaprakta gübre olur ağacına yeniden
Nasıl bir yaprak kadar mahir olamaz insan.