EYLÜLLER DE AĞLAR…

Eylüller de ağlar…
katre katre hasret hasret
sevgilinin kızıl saçlarına
acıların ayazı değerse eğer
kopar kızılca kıyamet…

kömür gözlerde kirpikler
özlemlerde çıra gibi yanar
yanında binlerce çalı yanar da
ısıtmaz buzdan ayaz yürekleri
çatlar susuz kalan dudaklar

tenden damlayan
ufak ter tanesi
yakar dişlerin minesini
ıslak ıslak öpülen diller
susturmaz sabaha kadar
aşk şarkılarını
makber taşlarında yazılı
en mahrem şiirler
yangınlar bile söner de
sönmez ağlayan eylüller

Ağla Eylül ağla…
hazanlar düşmeden kollarına
kır vahşi sevdanın dallarını
kıy altına düşen
son hazan yapraklarını
ayır bedeninden ıslaklığı
olmasın isterse vuslat
ağlamak sana yakışır
bulutlara asılan gözyaşları
özlemle toprağa salınırken
sana yazılır tüm ayrılık şiirleri

Beklenir ki
gülücükler düşsün
eylül gözlerine
gölgelere değsin
son gamzeler

sararan benzin
doğum sancılı bakışları
ağlatır bahar bebeği gözlerini
gülse de
ağlamaklıdır yine güller
sevda çiçeklerini güldürmez
delicesine esen poyraz
eyer topuklarına kadar
sevdanın kanatlarını
öptürür hasretle kararan güneşe
mayıs bile düşse ay’ın gözlerine
bakışlarda erir
Eylül’ün son hazan sancısı…

02.05.2010
Bülent ARI