Kupkuru, çoraklıkta yanmaktayım
Kavrulmakta, içimde dışımda
Böğrüm çatırdayıp yarılmakta
Yapışmış yüreğe acılı haykırışlarım
Heyhatlar da!

Benliğimden tek tek boğularak, hicranlı ayrılmakta
Çılgınlık; pisliğinde boğula dursun
Olsun!
İhanetin, ipleri de çürüyüp kopsun.

Hepten;
Kaldırdım hışımla ellerimi, gökyüzüne neden?
Gök gürledi, çökerek indi üstümüze birden
Tüm cüssesi ile dağılıverdi, kalkıverdi kükreyerek yerden.

Nehirler; gür sesle seslendiler, canlanıverdiler aniden.
Yetiştik!
Zaten bizde yetimdik
Biz Dicle, Fırat, Murat, Karasu.
Dedi ki karasu;
Hainliği içimde yundukları için, karanlığım işin doğrusu
Kurutular bizi imansız, dinsizler.

Akdeniz den fırladı dopdolu rüzgarlar yetiştiler
Eriştiler
Makiler, cüceliklerine aldırmadan
Hep birlik, kalktılar ayağa.

Karadeniz tüm hışmıyla gürledi, tümden bu aptallığa

Ege gülümsedi salaklığa, tutuverdi birden ellerinden

Toprak toprak kokular yayıldı, dağıldı tüm bedenimden
Buharlar, nefes nefes "ANADOLU” oldu
İçimden aktı, çağlayıp da doldu.

Bayrak yücelere yükseldi, dalgalanıp haykırarak, sardı tüm yurdu.

Ve…
Kızgın; ben buradayım, sizler nerdesiniz, nedir ki, bunca zulüm?
Ve…
Gönül birliğiniz de nerde, niçin kökten kalkmış, onca güven?

Canlarım, ani fışkırdı birden içimden
Her şey, çok geç olmadan
Göçler bağrımızı yakıp, yıkım başlamadan
Yayıldı dağa taşa, ovaya, tüm bedenler, yem yeşillere boyandı canlandı.

Kırmızı beyaz, kanlar da delicesine fışkırdı
Kırmızı, kötülükleri boğdu
Beyaz, huzurlarla “BİRLİK” koştu
Bereketler; sarmaş dolaş kördüğümler oldu yoğruldu
Kardeşliği sardı, “VATAN” coştu.

TÜMDEN KAİNAT KORKUP SELAM DURDU…

(01.05.2010)AZAP…