Anladım ki sevdaymış hayat denen okulda
Feleğin okuttuğu en çetrefilli konu…
Hele bir de şans yoksa sevdadan yana kulda
Son nefesle gelirmiş ancak çilenin sonu…

Gündüzler şöyle-böyle geceler tam eziyet
Sanırsın yâr gözünde yâr ağlatmak meziyet
Kâfi gelmez vuslata can dâhil hiç bir diyet
Renk olur hayatına siyahın cümle tonu...

Gönül her şeyden geçer tek yârini düşünür
Olmazın telaşıyla aşındıkça aşınır
Yalnızlık diyarında gam çektikçe üşünür
Bitmez hasret denilen kışın ayazı-donu...

Mecnunun kızgın çöle düştüğü günden beri
Düş peşinde koşmakmış sevenlerin kaderi
Sevdaya ortak etmek ne mümkün bir dilberi
Yâr nazını destekler feleğin elem fonu…

Ömür geçer gün be gün son mevsime yaklaşır
Zaman hükmünü koyar yüz solar saç aklaşır
Bağlandığın ümitler sırayla uzaklaşır
Sense hâlâ anarsın gelecek gibi onu…

Veli BOSTANCI