Sesi yaklaşa dursun, delirten bu çanların,
Soluğu kesilirken bozkırda ezanların.

Kese dursun ayaza, dal uçlarında bahar,
Dört yanda harakiri, sokak başı intihar!...

Kırılıyor an be an, böyle dalım budağım,
Eğilirken alnına, buz kesiyor dudağım.

Pazarlıksız yoluna, seriyorken ömrümü,
Taşımaz kanatlarım, havalanan gönlümü...

Gönül dediğin ne ki, üfleyince kırılır,
Namert ise talihin, düştüğü yerde kalır.

Verin incileirimi, kandırmayın sakın ha !
Bundan böyle kapımı, çalmayasın bir daha.

Görmedin, laleler de açmıyor dağımızda,
Buzdan adamlar gezer, şimdi sokağımızda...

Bir başına gülene, boşa demezler deli,
Kime gönül verdiysem, yurt tutuyor yad eli.

Gizlerken suretimi, kendi ellerim ile,
Kendi söylediğime, inanmam kendim bile !

Ödlek bir kaçak gibi, nem var ise bırakıp,
Afazi yapıyorum, kendi yüzüme bakıp.

Taşa bile güvenip, dilek tutmam bir daha,
Sevseydim, el basardım, yemin edip silaha.

Bilmezsin, kaç kez oldu, vurulduk arkamızdan !
İnsaf et de, ne olur, geçme sen kapımızdan.




Hayrettin YAZICI