alın teri sabahla kırışık
yokluk bir ağacın dalları kadar budaksız
ve yaprakları kadar yeşil

sen umarsız
numarasız gözlüklerinle dolaştığın çarşı
beni Niagara Şelalesi’ne götür
vertigo orda tanısın
hey vertigo
tanımsız bir his geçer sol
yanımdan
sen gül

bizi yorgunluk almasın
gözlerimiz uzaklara dalmasın
hiç bir kırgınlık olmasın
veda edelim kavgalara

Ekmek yediğim memleket olan Bayburt'tan,doğduğum memleket olan Karaman'a doğru yaptığm uzun bir yolculuktan sonra;dostlara olan özlemle dayanamayıp bir internet kahveye girdim.Yolculuktan sonra sizin şiirinizle karşılaşmam tevafuk oldu. Önce Erzincan tablo gibi yüksek dağlar,coşkun ırmaklar,yemyesil bir dünya gördüm.Derken Sivas,Kayseri,Aksaray ,,Konya ve nihayet Karaman.Cemevleri,camiler gördüm karşılıklı.Hepsi bizdendi ve hepsi biz kokuyordu.Hiç bir şehre yabancı değildim ve hepisine tarif edilemeyecek şekilde bir aidiyet hissi duydum.Mola verdiğimiz istasyonlarda içtiğim çorba,yudumladığım çay ve sohbet ettiğim insanlar anadoluydu.Hava okadar güzel kokuyordu ki anlatamam;biraz yağmurlu,biraz bulutluydu.Hüzünlerde boğuldum ve çok mutlu oldum.

Şiirinizi okuyunca şunu gördüm biz yalnızca anadoluya değil tümdünyaya aidiyet hissiyle bağlanabilir ve tüm dünyayı kucaklayabiliriz.Bizde bu güç ,bu inanç ve ruh var.Bu toprağın hamurunda bu mevcut.Geçmişte gönülleri fetheden atalarımız bunu en büyük şahidi.Cihanşumul kabına sığmayan mısraların değerli yazari dostum Faruk Tabak sizi kutluyor sevgi ve selamlarımı sunuyorum.