Hep yüreğimdesin bir sabah ezanı tazeliğinde.
Yâdımdan hiç çıkmaz hayalin.
Sesini öylesine özledim .
Gittiğin meçhul iklimler payidar.
Ankara dar bana dar...
Ah! adında gül kokan yâr.
Erguvanlar mahzun, her sabah seni anlatırım güvercinlere uzun uzun…
Bir elif çekerken günlerimin bağrına yokluğun.
Soluğun iklimime ta uzaklardan bahar kokuları yollar.
Sanma ki saçlarının kokusunu unuturum.
Sabah ezanları okunurken hep senin gülüşün düşer hatırıma.
Onunla avunurum.


Yüreğimde,
Hep bir sabah ezanı tazeliğinde durursun.
Meçhul iklimlerde olsan da şükür,
Nefes alıp verdikçe kalbim üzre vurursun…
Bel ki bir gün çıkıp gelirsin gittiğin meçhul iklimlerden,
Yâdımda kalan güzelliğini ihya edersin.
Kedersin şimdilik yüreğimde.
Sevincim de olur musun ne dersin…?!


Gel, bir gün cennet bakışlarınla,
Isıt üşüyen yanlarımı, ışıt karanlıklarımı.
Teslimiyete çevir isyanlarımı…
Baharımı bahar eyle şebimi nehar eyle.
Bir sabah ezanı tazeliğinde sar yaralarımı.
Bekliyorum… Var mısın?
Susma öyle gözlerinle olsun bir şeyler söyle...
Ankara,27.04.2010 İ.K