İhtiyarladık mı ne?
Gençler hayalleri, ihtiyarlar mazisiyle
Yaşarmış ya …..
Öğretmenimi anımsadım dün gece.
Hep anlattığı bir hikaye vardı.
Söze şöyle başlardı.

Kıyının birinde bir deniz feneri,
Bitiyor gazı, tükeniyor feri.
Deniz hırçın ,dalgalı mı dalgalı…
Denizde bir sürü balıkçı;
Ekmeğe sevdalı…

Kıyı uzak, kayalıklar dik mi dik.
Umutlar yitik.
Söndü sönecek fener.
Bir mum kadar anca kalmış ışığı
Fakat fener insan aşığı…
Son bir gayretle çırpındı fener.
Belki balıkçılar görürde geri döner…

Deniz azgın,
“Üstümdeki her şey benim “der sanki…
Dövdükce dövüyor kıyıları…
Balıkçılar son bir gayretle ,
Asılıyor kürekleri…
Korku dolmuş yürekleri…
Tek tek batıyor ekmek tekneleri
Savruluyor denize canlar…
Kıyıya doğru atılıyor kulaçlar….
Fener son bir gayretle parladı
Patlatma pahasına kendini..
Kurtarabildiğince kurtardı balıkçıları…
Güçlü olanlar döndü….
Fener kendini patlattı ve söndü….

Yılar sonra kurtardığı balıkçılar
Feneri tamir ettirip yine yaktılar…
Demek isterdim ama,
Biz insanız vefa ne gezer bizde ???
Fener unutuldu,
Harap oldu….

______MEHMET ASLAN_____
_____ Sarayköy-26 Nisan 2010