“İncecikten bir kar yağar tozar Elif Elif diye”
“Paslı hançer kalem olmuş yazar Elif Elif diye”

Balam
yüreğimin en derin yerindesin
kaldır deniz mavisi gözlerini
nar gülüşlü çocukların müsameresini
kımıldasın mübarek ellerin yerinden
öksüz yurdumun deliklerine yamaydı Analar
kurşunlarına siperdi Aslan yiğitlerim serinden

böyle değildi eskiden Bayramlar
23 Nisanlar,19 Mayıslar,30 Ağustoslar
gökkuşağına renk çizerdi çocuklar
Ali’ler,Ayşe’ler,Fatma’lar

Balam
sarı saçlı Mustafa’m
her şehit töreninde eriyorum
ve her sana uzanan dilde öfkeliyim
gözyaşım sayfalar dolusu birikti nevrimde
ince sızılarım kaldı dilsiz karanlıklarda
bütün örümcekler bitimsiz duraklarımda

öfkeliyim
böyle değildim eskiden
sırtıma taş yüklense taşırdım
onurumun duraklarındaydım
vatanımın ciğerleri duman olmadan önce
büstün kırılmamıştı ilkelerin talansızdı

onlar ki toprakta karınca,
suda balık,
havada kuş kadar
çokturlar;
korkak,
cesur,
câhil,
hakîm
ve çocukturlar

Nazım Hikmet

22.04.2010

Dipnot: yorumsuz