3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1000
Okunma
Ne zaman yüreğimden bir ıslık sesi alsam
Bir garip çekim başlar içimde zamana ayarlı.
Ne zaman göğe küsen kara bulut başıma konsa
Kısmetim açılmış gibi elimde doğar bir dilim ay!
Ne zaman yanımdan sarı bir gölge geçse
Eller sarılır tetiğe, yer yerinden oynar!
Ne zaman yoklasa usumu istemediklerim
Başımda ip atlar korkularım!..
Dayanamıyorum;
Gülüm dikeninden uzak, bir kıymıkla canım yanıyor!
Bu ömrün enkazında belim bükülüyor,
Özgürlüğüm tahtından düşmüş,
Kendine yeni bir yer arıyor!..
Söndürün dostlarım; söndürün,
Kül atılmış ocağımda kanayan közlerimi söndürün...
Dalgaların pasıyla yıkanmış bu yalancı hayat.
Onu da söndürün!..
Ne onurlu bir yaşamdır ki,
Hala kendi yağıyla kavruluyor!..
21 Nisan 2010/ANKARA
Rukiye ÇELİK
5.0
100% (2)
Cevap Yaz