Hayat dediğimiz bir muammadır bizde,
İçinde yer alırız ne olduğunu bilmesek de,
O bizi alıp götürür kendimizden uzaklara,
Biz onu taşırız bilmediğimiz ummanlara…

Hayat hediyesidir Mevla’nın biz kullarına,
Kazanılmış bir hak da değildir aslında,
İçinde yer alırken ne olduğumuzu anlamadan,
Geçip gidiyoruz, arkamıza bile bakmadan…

Madem buradayız, önce kendimize bakalım,
Neydik, nereye geldik, dünyaya aldanmayalım,
Bu gelişin bir de geri dönüşü vardır, bilelim,
Sessizce bulunduğumuz mekanı seyredelim…

Ben de öyle yapıyorum, etrafıma bakıyorum,
Benden başka ne varsa anlamaya çalışıyorum,
Küçük serçeler sekiyor bir yemden ötekine,
Tavuklar izin veriyor orada yemlenmelerine…

Onca müdahaleye rağmen otlar da var orada,
İzin verilmese de başlarını salmışlar havaya,
Güneş neredeyse ona yönelmişler, usulca,
Geceden sonra yeniden başlıyorlar yaşamaya…

Her yerde başka dünya, bir araya gelince alem,
Sevinçler, üzüntüler, eksik olmaz neşe ve elem,
Sevelim, sevilelim, dünya halidir bu, bitmez,
İncelemek istersek ona bir ömür de yetmez,