1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
866
Okunma
yokluğun
onarılmaz
kaybedişleri
susamışken
uzak diyarlara
nergisler açmış neye yarar
yabancı bir zamanın içine
akıp gidiyor arta kalanlar
gün ortası suskunluğu
çağırırken içselliğinde geceyi
bir hülyayı zikreder gözlerinle
bilirsin bu dokunuş saatleridir
usulca iner gün çatılardan
ışığını keser perdeler
ah perdeler, bir hayatı gölgeler
öyle bir ses ki
ellerinde yanar yıldızlar
akrebin boğumlarındaki gizli gücü
damarlarına karışır
yalnızlığının resmi düşer dalgalara
sokaklara sesin ulaşır
ve derim ki
her mevsim iklimini içinde taşır
Aytekin Orhan
Cevap Yaz