Hakkari de Şemdinni de
Munzur dağında en başta
Yara aldım arkadaş
Beytülşebabta
Savaştayım,kavgalıyım
Engelim çok ama engelim dağ değil
Engelim uçsuz boz kırlarda değil
Engelim yine kendim,yine kendim
Değişmedim değişemedim
Çünkü ben her yeniliğe
Bir, bir bahaneyle direndim
Yakıştırdılar bize
Öğretmen bir mum gibidir
Hayır, hayır ben mum değilim aydınlatırken bende aydınlanırım
Her canlı benden bir şeyler alırken
Bende onlardan feyz alırım
Gezerim diyar ,diyar
Kimse susturamaz beni
Anlatırım anlatırım, anlatırım
Malatya da Diyarbakır da muşta
Yorulmadım ben ne inişte ne yokuşta
Sermayem bilgim ve gönül dolusu sevgim
Bilgi biter mi
Sevgi tükenir mi hiç
Kar topu gibidir yuvarlandıkça
Büyür çoğalır
Bu azim bu yürekte sende oldukça
Arkadaş cahillik mi kalır
Ne kentin varoşları ve nem kokan binalar
Ne bir dağ köyünde ahırdan bozma ,duvarı tezekli binalar
Korkutamaz beni
Duvarlar taşlar önemli değil
Önemli olan içinde yaşayalım
Kimi kara gözlü kara kaşlı
Kimi genç kimi orta yaşlı
Kimi Bolulu kimi düzce Kaynaşlı
Gelin birlik olalım,
Demesinler iki başlı
Evet ben mum değilim
Ben makine değilim
Ben bir ilah da değilim
Ben pazarlık bilmem,yalan dolan hiç bilmem
İşim sevgidir benim
Senden hiç bir şey istemem
Bir kerede sevgili öğretmenim
Nerde insan var ben oradayım
Zalimler çekip gider
Ama ben sonsuza dek buradayım.
Ekrem MADENLİ 2004
2004