unutmak kolay olmayacak çocukluğumu,
unutturamayacak şimdilerde yaşadıklarım.
onlar gerçekti,sahiciydi..
atım vardı çocukluğumda,
inceden,bir kavak ağacından.
bindim mi üstüne koştururdum,
nefes nefese kalırdım ,aslında;
koşan bendim,bacakaramda
atım,kavak ağacım idi..
dönmek istiyorum çocukluğuma
dönmek isteyen varsa;
atını alsın da gelsin yanıma..
ben padoklarda yetişmedim,
o da ne bilmezdik bile..
bilen de varmıydı, o nu da bilmezdim:
yaşadığım çekmecede, üç site,
beş on da ev,bolca ağaç,bir sürü kedi köpek,
nereye baksam tarla arazi,
bir de tertemiz gölümüz vardı..
içinde,boyumca balıkları,turnaları,
yosunları,yılanları,ördekleri,kazları..
yani, ismiyle,cismiyle gerçekten göldü..
dönmek isteyen varsa;
atını alsın da gelsin yanıma..
suya basma,çamura basma yok ama..
annengiller kızmaz,unutma.
adamlığını giyme sakın haa..
her evden,her mahalleden
yarım kalmış oyunlardan
kirlenmiş üst baştan çamura,ıslaklığa aldırma..
biz özgür çocuklar,
çocukluğu özgür bizler sahiciydik.
aşkı şimdikiler oyun etmişler,
beş yaşında,anaokulunda..
bizler sevmeyi,sevgiyi bildik;
aşkı değil..
tahta oyuncaklarımızla,birer üreticiydik.
bizler özgür üreticiydik..
tornetler yarış arabalarımızdı..
dönmek isteyen varsa,
atını alsın da gelsin yanıma..
resim çekerdik,havalı magirus önünde.
hayallerimiz vardı;
mahalle dışına çıkmayan,
en afillisi o zaman,
alaman trenine binmek idi.
bilirdik ne zaman geçeceğini,
toplanır,sıralanır el sallardık
gidenlere,tanıyormuşuz gibi yapıp.
gazoz kapağı koyardık
alaman treninin raylarına..
para yapardık onun ezdiklerini,
alaman parası ceplerimizde
alışveriş ederdik aramızda..
anlaşamaz,kavga bile ederdik ciddi ciddi..
şimdiki çocuklar bilmesede;
turnaları, karabatakları..
dönmek isteyen varsa,
atını alsın da gelsin yanıma..
varınca çocukluğumuza,
nefes nefese kalırsın nasılsa...




halûk gürses