Sen gittin
Yoktun artık hayatımda
Odamda salonumda
Yoktun sen soluk aldığım yaşadığım alanda
Sen gittin
Yoktun artık adım attığım nefes aldığım yerlerde
Kalbimde buruk bir acı bırakarak
Sen gittin
Donmemek üzre gitin sevgilim
Yanlızlıklar içinde bıraktın beni GİTTİN.
Artık dünyam karanlık
Odam karanlık
Hayatım karanlık
Yaşamım karanlık
Sen gittin
Ardında kırık bir kalb bıraktın
Her sabah uyandığımda gülen gözlerini göremeyeceğim artık
Ellerinden tutup yüzüne kalbimin sevdasını fısıldayamayacagım
Sen gittin
Ardına bile bakmadın sevgilim
Ardında sensizliğin acısına bürünmüş üzgün bir yürek bıraktın.
Ölüm gibiydi sensizliğin acısı
Yaşlamıyordum sanki
Her yerde anıların vardı Birtanem
Nefes alamıyordum sensiz
Sen gittin yok oldun hayatımdan
Peki sensizlik ölüm müydü
Sensizlik acıların en acısı mıydı
Uzun zaman sürdü bu acı haykırışlarım
Sensizlikle yanan kalbim bir sabah bahara uyandı
Ölüm değidi sensizlik
Anılarda kalmıştı bu buruk sevda
Zamandı herşeyin ilacı
Zamandı hayatı yönlendiren
Tüm acılara son veren
Evet anılarda kaldı bu büyük sevda
Ama acıtmazdı eskisi gibi
Herşeye rağmen hayat güzeldi
SENSİZLİK ÖLÜM DEĞİLDİ


SONGÜL KANTARCIOĞLU
(Şiirin telif hakı şair ve/veya temsilcilerine aittir)