Bir gün yolda yürürken çarptın bana,
O gün hala aklımda…
Hatırlayınca, kalbim yerinden fırlıyor sanki.
Ama seni unutamıyorum,
Kahretsin!
Bu hayatta senden baksa kimsem yoktu,
Şimdi ise hiç kimsem yok!

Hayatın anlamı senle güzel…
Rüyalarımda, düşerimde hep sen…
Ayrıldığımız gün, bir kalp yere düşüp kırıldı,
Paramparça oldu sanki.
Ama sen arkanı dönüp gitmiştin,
Bense yere yığılmıştım…
Sen yardım bile etmemiştin;
Ama ben kalbime söz geçiremiyorum.

Her gün yeni bir yangın çıkıyor, orda bir yerde.
Sanıyorum hala uzaklarda bekliyorsun;
Ama en son gördüğümde çok mutluydun.
Sen o kıza her sarıldığında, ben paramparça oluyorum.
Parçalar tam yapışıyor sen çıkıyorsun.

Bıktım hayattan…
Sadece resimlerimiz var artık.
Onlara kıyamıyorum baktıkça; sadece ağlıyorum.
Sonra da nefretim ve aşkım kavga ediyor sanki.
Dayanamıyorum anlamıyor musun?
Ben bittim!
Piller bitince nasıl çöpe atılır ?
Ben de bir pil gibiyim.
Ya da bir kâğıt çizildiğinde, kesildiğinde çöpü boylar ya;
Ben de kâğıt gibiyim.

Bana acı çektirdin yeterince.
Gel! Gel geri dön artık.
Düşlerimi süsleyen yıldızım,
Kalktığımda sulayacağım çiçeğim ol sen!
Kahvaltıda yediğim peynir,
Saçımdaki toka ol…
Kalbimdeki yaraya merhem,
Sabırla bekleyeceğim güneşim ol…
Dışarı çıktığımda, her zaman aynı yerde duran ağacım ol.

Ne olur bunların hepsi sen ol!


Yazan
Asya Alsan (Perikızının 11 yaşındaki kızı prensesi)

11 yaşında gözlemlediği bir aşkı kaleme alan küçük kızıma teşekkür ederim.
Gurur ve onur duydum seslendirmekten.

Tüm telif hakları alınmıştır.Noter onaylıdır.
Telif sahibi Asya Alsan adına şiirlikız