Derdini söylemeyen çaresini bulamaz.
Gönlü kapalı olan çiçekleri sulamaz.
Duygu okyanusunda kendisini ulamaz.
Yolcu yolunda gerek yarı yolda kalamaz.
Dünya hali değişir kendini ne sanırsın.

Köreldi gönül gözün görmüyorsun kimseyi.
İstiyorsun herkesle alakayı kesmeyi.
Gönlün yüksek dağlarda bıraksana esmeyi.
Alışkanlık mı yaptın insanlarla küsmeyi.
Bu dünya sana kalmaz kendini ne sanırsın.

Yaşamın cilvesinde hep kendini kollarsın.
Bir garibanı görsen hemen geçip sollarsın.
İstediğin kişiyi eve susuz yollarsın.
İşine gelmez ise atıp tutup sallarsın.
Görenleri şaşırtır kendini ne sanırsın.

İnsan gibi insan ol ben sensiz de giderim.
Çevir kafanı çevir etrafa bakın derim.
Haramda gözüm olmaz ben helalinden yerim.
Her zaman dik yürürüm ağrımaz benim serim.
Hep böyle gider sanma kendini ne sanırsın.

Yağdın gönlüme yağdın estin savurdun beni.
İçime ateş düştü yaktın kavurdun beni.
O güzelim gözlerden saatin kurdu beni.
Kalbimden akan yaşlar damardan vurdu beni.
Her kuşun eti yenmez kendini ne sanırsın.

Öyle bir zaman gelir elde avuçta kalmaz.
En kötü durumunda kimse kapını çalmaz.
Bütün dost bildiklerin selamın dahi almaz.
Sen kendini düşte gör güzellik sende kalmaz.
Ders almasını öğren kendini ne sanırsın.

Dünyayı dert edindim bende neşe arama.
Birazcık güldür beni neşter ol bu yarama.
O tür hiç yakışmıyor saçın öyle tarama.
Sözüm yabana atma gel yaramı sar ama.
Gün gelir fark edersin kendini ne sanırsın.

Öyle bir doğ içime ışısın aydınlansın.
Huzur gelsin ruhuma isterse yürek yansın.
Ruhum şifaya doysun kendini rahat sansın.
Samimi dileklerle güzel sözüme kansın.
Dünya işleri bitmez kendini ne sanırsın.





Hüseyin KARA
30.07.09 ABD