9
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1164
Okunma
dağlanmıştı son aklımın güncesi bahara
ve tüm aidiyetiyle dünya kıtalarının
hüzün boşalması yaşanmış
şatolarında ağlayan prensler
ve öyle sakin dururdu
tabloları duvarların
yemeğe karanlık şamdansız gelirdi
sen miydin
tanıyamadım
dilenciler sarayları çıktı karşıma
şehrin en popüler dilencileri
oturmuş satranç oynuyorlardı
şaşırmadım
yoluna çıkan herşeyi yutan devler
aşk diye mecnunları deli ediyordu
zaten leylaydı çölde birçokları
nescafem hazır
ben tüm bunları seyrediyordum
sen seyehatten dönüşte
gezecektik yeniden
terkedilmiş şatolarını şehrin karabasan
dilenciler olmayacaktı şimdilik
tüm bu olanlara güldün sadece
bense öldüm bak herhangi bir şatoda
prenslerde bulamadılar neden beni
o zaman kendi kendime
ben boşuna öldüm
öyleyse dedim
ben boşuna öldüm
ft.
5.0
100% (5)
Cevap Yaz