ben bir şair olsam
yar’in bakışlarına yazardım şiirlerimi
nefesine işlerdim aşkımı
imlek imlek nakış nakış

saçlarını yüreğimle tarardım
rüzgara savururdum hayalimde
dalga dalga saçlarına bağlardım
alın yazımı

bulutlardan damıttığım gözyaşlarımla
çöl ortasında nehirler akıtırdım
denizlere doğru
okyanuslarda arardım sevdamı

sigaramın raks eden dumanında
savururken yüreğimin ateşini
her kıvrımına yazardım adını

şiirlerimin imgelerinde gizlerdim
sevdamı
Mecnun duymasın Ferhat duymasın
seni Leyla, Şirin kıskanmasın diye
saklardım, yüreğimin derinliğinde
kendime bile söylemezdim
adını

ben bir şair olsam
yalnız sana yazardım şiirlerimi
yalnız seni anlatırdım
körpe bir kuzunun süt kokan soluğunda
küçük bir kız çocuğunun saflığında
bir gelincik yaprağının, bir kelebek kanadının
kırılganlığında
mum alevinin can ipi yanarken
aşkından kıvranışında
yalnız seni arardım
yanık aşk türkülerinin hikayelerinde
sevda masallarında.