Kör-topal yürüyen dünya işleri,
Günahsız yüreği üzmeye değmez…
Olmazda çürüyen gönül düşleri,
Kurulu düzeni bozmaya değmez…

İnsan bahtın kulu nefsin efesi,
Efelikle dolmaz kısmet kefesi.
Üç günlük dünyada safa hevesi,
Edebi unutup azmaya değmez…

Gönül güzel sever görev icabı,
Gözetmeli lakin örfü hicabı.
İlahi olmayan vuslat hesabı,
Dere-tepe mecnun gezmeye değmez…

Ta ölüme kadar sürsün velev ki,
Bu dünyada kalır her makam-mevki
Kendinden gayriye hükmetme zevki,
İnsan onurunu ezmeye değmez…

Kimi vicdan kimi cüzdanda fakir,
Aciz beyinlerde yorulur fikir.
Şükrün baş düşmanı haset denen kir,
Kadere talihe kızmaya değmez…

İnsan sabırla hoş öfkeyle çirkin,
Hakka güvenmemek hasıdır şirkin.
Ömür bahçesinde büyütülen kin,
Sitemkâr arzuhal yazmaya değmez…

İnsanoğlu çoban varlığı sürü,
Mahşerde soru var ondan ötürü.
Mala-mülke dair derdin her türü,
Hüzün denizinde yüzmeye değmez…

Yakışmaz insanın diline sövgü,
Hoştur tatlı ikaz ölçülü övgü.
Yanlış yapan dosta duyulan sevgi,
Ağzı torba gibi büzmeye değmez…

Kiminde manevi kiminde mali,
Süsler çeşit çeşit hazlar hayali.
İstikbalde güçten pay ihtimali,
Zalime methiye düzmeye değmez…

Veli BOSTANCI