AŞIK VEYSEL -2.
1
Yazıldı Tarihe, böyle bir yazın;
Söylenir dillerde, aşık Veysel’im.
Elinden düşmezdi çalardı sazın;
Dolandı illerde, aşık Veysel’im.
2
Şarkışla ilçemdir Sivas dır İlim;
Böyle bir ozanı anlatır dilim.
Bu kültür hizmeti dopdolu ilim.
Eserdin yellerde, aşık Veysel’im.
3
Halk aşığı idin, meşrebin ozan;
Seni anlatamaz her şiir yazan.
Pişerdi sözlerin, kaynardı kazan,
Sohbeti ballarda, aşık Veysel’im.
4
Türkü besteledin, türlü beyitler;
Atatürk’e yazdın ezgi ağıtlar.
Sana hayranidi, nice yiğitler.
Geçtiği yollarda, aşık Veysel’im.
5
Mütevazi idin, gönlün sahildi,
İnsanlık görevin buna dâhildi.
Seni anlamayan, kör ve cahildi;
Sabırlı hallerde, aşık Veysel’im.
6
Birlik çağrısına, daim uyardın,
Alevi sünniyi birlik sayardın.
Allah sevgisini kalbe koyardın,
Coşardın göllerde, aşık Veysel’im.
7
Çocuktum bilmezdim, kafamda laçka,
Radyoda dinlerdim, sohbetin başka.
Beni yönlendirdin şairlik aşka…
Gurbet ellerinde, Aşık Veysel’im.
8
Eğil ey Hayreti, gerçeğe eğil;
Sadıkça bir dost ol, sözüne meyil.
Bunlar öz düşüncen havayı değil.
Koklansın, güllerde, aşık Veysel’im.


Kâzım ÖZGÜR 15/Mart/2010