Hayat bir ileri, üç geri giden, kısırca kör bir döngücün içinde
Kapılıda verdik bir kez, şu sevda denilen yok edicinin o seline
Sana ben ki gülüm, canım, ruhum, aşkım da can çok derdim
Uğruna şiirlerde yazdımdı, üzüntülerde, savaşları da verdim.

Ağladıydım da, sevindim de, içtenliklerle hepten umutlandım
Hayal kırıklıklarına da, ölesiye alaylara da, çokça uğratıldım
Uğrunu canım, ummanları verdim sinede sana, deryaları da
Gönüllerde çalındı, dost kalpler de kaldı, onca ayakaltlarında.

Sokaklarda el ele sevgimizle de olduk, düş kırıklıklarında da
Dağlara mı çıkmadık, kardelen mi demetlemedik, o sunuş da
Hüsranlarda ve yanlışlıklarda aniden yanışta, külde oluverdik
Gönüller de açılıp, tümden çıkarlara da kapımızı kapatıverdik.

Yağmur altında da sarıldık, öpüp koklaşıverdik, kucak kucak
Çiçekler de yağdıydı o saçlarına, hep acılar içinde de yandık
Gecelerimiz de oldu, gün batımıyla çok sisler puslarda çöktü
Seherleri de vurdurduk bu saçlarına, uğruna güneşte doğdu.

Yanılınca ağlanıldı, sevindik güldük de, senin o hain gözlerde
Bir ömür yokları da oynadık, hayatlarımızı açtık, bu sevilerde
Bahçeler, evler, villalar, çokça sarayları da yaptık ve de yıktık
Tüm tabularımı hayranlıkla, sana delirircesine bir bir bıraktık.

Eller uzatıldı, eller çekildi, birliktelik kuruldu, hüsranlarla bitti
Gelinlikler de, adına halaylar da düğünde kuruldu, yoklara gitti
Evler döşenip, yuvalar mı kurulmadı, sana ocak mı yakılmadı?
Daha canım senle ben, ab’ı hayatı ya içtik, ya da içemedik ki.

O kadın da sen değilsin bu aşkta, hiç mi hiç de sen de o değilsin
Hayallerim de nerede? O ateşinle sen güzelim, sen de geridesin?
Karşımdaki olan çirkinlerin çirkini, bir hissizliğin tek yumağı
O narinlikler nerede, neden bu sertlik, nedir ki bunun oymağı?

Aşkım, canım, gülüm, ciğerparem, sultanım da, o aşk nerede?
Nerede? O canımın cananı, bu da kimdir ki? Ben de nerelerde?
Hatunum, evimin kadını, güllerin gül’ü aşkın ocağımda ayıpça
Nerede hayallerim, umutlarım, hayatımın o güneşi de kayıpça.

Bir zamanlar, tüm yüreğim ile vermiştim sana ben her bir şeyimi
Şimdi de tüm nefretimle kusaraktan veriyorum, her türlü şeyleri
Al alacağını da tek git benden, koy yakamı, beni de yıkıkta bırak
Mahallenin pis çöplüğündeki, bir tek çiçekte artık bana çok ırak.

Ellerim boş, ömrüm boş, kalbim de çaresizlikte, boşça senelerde
Yeter ki! Var oluşluğum bende kalsın, garip olan bu bedenimde
Gerçek kirlilik de bu benliğimde bulandı, yok ki berrak o aydınlık
Bu kim ki? Ben kimim? Hayatım da nerde? Bu da nasıl bir karanlık?

(10.04.2010)AZAP...