Doyurur aklı, fikri, duygusal yönü ile
Şiir usu eğitir, eğitimse insanı.
Okudukça/yazdıkça, insanı ferahlatır
Şiir özü eğitir, eğitimse insanı.

Yeter ki yâr elesin, höllük gibi elenir
Aşk beşiğe değil de, bir tek kalbe belenir
Sekiz nota ses olur, makamla bestelenir
Şiir sazı eğitir, eğitimse insanı.

Hiçbir engel tanımaz, âşıklık varsa serde
Her şeyler taklit oldu, dünkü sevdâlar nerde?
Dargın/kırgın kalmasın, barış koksun her yerde
Şiir küsü eğitir, eğitimse insanı.

Aşk; “kireç söken” gibi, kini, garazı söker
Yeter ki düşmeyi gör, büklüm büklüm o büker
Aruzla, hece ile, sesi kalıba döker
Şiir sözü eğitir, eğitimse insanı.

Aşka dûçar olanı, kınamayın siz n’olur
Derinden of çekerek, hiç durmadan o solur!
Nâğmeler rûhu okşar, söz olur, soluk olur
Şiir sesi eğitir, eğitimse insanı...

07/04/’10
Hanifi KARA