Şair dedi ki:
Bana ne yazdan,bahardan
Varsın açsın gökçe çiçek
Mesken tutsa kuşlar damı
Esen rüzgardan bana ne ?
Yağmur buluttan kaçsa da,ağaçlar çiçek açsa da
Ömrüm ah ile geçse de
Diyormuş ki: “ hem kime ne ? “

Pişmiş sevda ateşinde yanıyormuş,bizâr imiş
Gözünden yaş döküyormuş,on da atâş bir nâr imiş
Niye..? neden..? sorar imiş duyguların akışını
Motiflerle donatırmış sürmeleri,nakışını
Cevap alamasa bile
Soruyormuş kimlere ne ?

O, öyle mi ?,şu şöyle mi ?
Soru olmuş hep söylemi..!
Bahar gelmiyormuş zavallı yüreğine
Terk etmiş Haziranda yaz aylarının güneşi
Anlayamamış nedenini bir türlü

Oysa
Sevgi yoksunudur onda ki yürek
Sarmaşık dalları sarmalıydı sımsıkı
Elleri ellerinde,gözleri gözlerinde olmalıydı sevdalının
Buz tutmamalıydı kirpikleri boş yere
Mim koymalıydı bu vefasız gidişe

Dedim ki:
Yalnızlık şarkıları söyleme yine
Fırtına öncesi sakinleşen deniz ol
Şem dibine ışık vermez bilesin
Işığa gelir yolunu şaşıran kelebekler
Taş koyup bastırma duygularını
Bırak haykırışınla çınlasın evren

Sonra,
Kırk ikindilere bırak benli duygularını
Kokumu ara nar çiçeğinde
Derin bir nefes al çıkıp kırlara
Nasılda narindir al gelincikler
Ilık bir meltem okşar yüzünü
Dağılır saçların bir cavlan özgür
Bir sevda şarkısı dudaklarında

Ufukları tarıyorken gözlerin
Us’una takılan bir anı gelir
Canlanır gözünde hatıraların
O anda içini bir duygu kaplar
Elimi ararsın avuçlarında

…ve
Son olarak dedim ki:
Oku şiirimi merhemdir diye
Haydi yine söyle
De ki:
“Sana ne ?”

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz