YUNUSA ÖZLEM

Hicri yedi yüz yirmi toprak vuslatı gördü
Tam Seksen iki yılı Yunus’um tel tel ördü
Sarköy’de doğan bir kul gördü Taptuk Emre’yi

Dört duvar arasında yüreğimi ezdirsem
Kalem kağıt şiirde yunus emre gezdirsem

Bu gönül sana hasret şair yüzünü görsem
Yansam da özleminle çölde mecnuna dönsem
Ah bir Versen elini yürüsem kervanında

Dört duvar arasında yüreğimi ezdirsem
Kalem kağıt şiirde yunus emre gezdirsem

Nur aşkın hürmetine ne cihanlar yazılır
Hak aşkına yanana mezarlar mı kazılır
Çizilir goncalara seherlerin güneşi

Dört duvar arasında yüreğimi ezdirsem
Kalem kağıt şiir yunus emre gezdirsem

Yanan şu yaralı gönlüm kâğıt kalem silinmez
Ahilik görmeyene şair bile denilmez
Secdesiz girilir mi özlenen o dergâha

Dört duvar arasında yüreğimi ezdirsem
Kalem kağıt şiirde yunus emre gezdirsem

Şairsem ufuklara yüreğim gülmeyecek
Çağlar gelip geçse de edipler ölmeyecek
Girmese de tarihe yazar bu kalem seni

Dört duvar arasında yüreğimi ezdirsem
Kalem kağıt şiirde yunus emre gezdirsem

Bu gönül yare tutkun kalemim sana hasret
Benciliğin dehlizi umut içimde kasvet
Bu ruhum secdelerde ben öğle susadım ki

Dört duvar arasında yüreğimi ezdirsem
Kalem kağıt şiirde yunus emre gezdirsem


ZerreM
Osman TÜRKASLAN