Ey şair,
Ne haldır bu hal’ın, söyle bu ne hal
Düşüncelerin gizleniyor izbelerine
Yüreğinin sesini dil söylemiyor
Bakışların donuyor göz bebeğinde
Bir solukta ulaşacağın yerde değil mutluluk
Bu günün/se, dünü izlemiyor bak
Soluyor gülüşün gamzelerinde

Dinle hele, hele dinle,dinle bak
Yokluğun kör kurşun yüreğime saplanan
Günden güne eriyorum bil gayrı
Dumanı yükselen ekmek misali
Tütüyorsun gözlerimde gel gayrı
N/olur beni uzaklarda arama
Yüreğinin bir yerinde bul gayrı

Anlat hele, hele anlat, anlat sen
Nasıl geçer bensiz günün, günlerin
Dualara uzandığın geceler
Uzatıp da boş mu kaldı ellerin
Resimlere bakıp bakıp ah çekip
Hiç adımı söyledi mi dillerin

Kanamadım buselerin hazzına
İlham sensin pınarımda göze sen
Okuyorum, yazıyorum sevdamı
Şiir sensin, sen şiirsin dize sen
Nasıl bakar bilsen kara gözlerin
Nazarlara gelmeyesin göze sen

Tan vaktinde ya da bir akşamüstü
Sarmaşık misali sarsan diyorum
Özlemler sevdamı esir almadan
Hasreti, özlemi kovsan diyorum
Karşıma dikilip tutup elimden
Yılların hesabın sorsan diyorum

İşte böyle bu vaziyet bu hâl’ım
Haykırırsam duyar mısın sesimi
Ne etsem de değişmiyor ahvâl’ım
İzbe’dedir gören olmaz yasımı

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz

İZBE:Basık,nemli,loş kuytu yer