Biliyormusun;bugünlerde şiirlerimin yeni bir ilham kaynağı oldu.
Anlam veremediğim,hissedemediğim birşey.
Kendime bile itiraf edemediğim birşey.
Sebebi korku felanda değil.Hissetmek istediğim birşey sanki.
Off yazamıyorum işte.
Kendimi anlamak için binlerce kalime var ama;anlatamıyorum yinede.
Sorun kelimelerin kifayeti felanda değil.
Düşünüyorum...
Neyin özlemi bu? neyin heyacanı gözlerininmi?
Yoksa!Gülmeyyen gözleriminmi?
Birkaç gündür Sümsümle* bile inatlaşıyorum. :)
Uçurtma uçuran çocuklar gibiyim.
Gözyaşlarıma inat gülmeye çalışıyorum.
Ve Gülümse İnadına Gülümse...Gözlerimin önünden kaybolmayan özlem dolu bir çift göz..
Yılların yorgunluğunu atmak için; sineye çekilmiş birer ceylan gibi.
Düşünüyorum..
Güzelsin, inanılmaz tatlsında benim için.
Gözlerin düşlerimde,hayallerim kataloğumdada kalabilir.
Ama.!
Senden önce başkalarınıda düşünmüştüm.
Daha başkaydı.İfade edebiliyordum kendimi.
Birsürü yalan cümleyle.
Hatta kendi kendime kurduğum düşlerle günlerce avunabiliyordum.
Demek istediğim...
Biişeylerin tanımı vardı en azından.
Şimdi anlam bile veremiyorum.
Açikcası çoğu zaman aklıma bile gelmiyosun. :)
Ama ! Gözlerin, gözlerimin önüne gelince,kendi kendime
olacaksa sen olmalısın diyebiliyorum sadece.
Hayatımın geri kalanını inci gözlerine bırakmak ister gibiyim.
Resmine baktığımda içim titremişti ,kalbim durmuştu sanki.
Geçenki lodosta Uludağ’dan ovaya düşen çınar yaprakları gibiydim.
Anlam veremediğim bir diğer şey ise:
Nasıl oluyorduda ellerinde ölüp ellerinde diriliiyordum.
Bunu çok saçma gibi düşünmüştüm ama olmuştu.
Kontrolümde değildi hiçbir şey.
Şimdi! düşünüyorumda:
Ya tesadüfen biyerlerde gözlerine rastlarsam,ve içlerine bakıp dalmak istersem,ve sen o an gözlerini benden kaçırırsan.
"Aynanın karşısına geçtiğimde.Sana ve herşeye inat tekrar gülebilirmiyim sence"?