Buluşmamız Yoksuldu

aldanma kendine
fırsat düşkünüdür her bahar
erguvan zamanlım
hesapsızca dokundum taç yaprağına
buluşmamızın
buluşmamız yoksuldu
kavşaklarımız yokluk içinde
ayrılığa giden yönlerimiz zengin
ve başbaşa koşturmacalardan ıraktık
birlikte rakı içmeliydik belki
karar menzilimizde suna boylu öpüşememek
yeni şarkılara hevesli ağaçlı birer sabahtık
çıplak geceye gebeydi üşümelerimiz
gece çıplaksa karanlığa gözlerimiz gerekti
gece alsındı üzerine
birbirimize bakışlarımızın arzulu ışıltısını

sesler suskun
esintiler duruk
güneş siyah kınında evrenin
tüm şiirler yazılmış
atar damarları kesik dilimizin
aşkın mutsuzluğudur çalan her plak
barış sadece aşk ve mutsuzluk için
ömürden emekli bir sonbahar
sürerken hükümralığını
pulsuz ceplerinde orta yaşlı gençliğimizin...
oysa sevinçlerimizin kuşları bolero ötüşlüydü
sevgiye güvenmenin vasat iktidarında

kenti içimde susturdum
gelişin zorlanmasın diye gölgensiz aydınlığıma
utanma anı sırası
apartmanların serin ikindilerinde şimdi
ve yalnızlığımın avlusunda dinleniyor ölüm
serin mi serin...
gitme...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.