Fillerin itiştiği yerde kalır mı çimenden eser
Şairim diyorsa bir yürek
Neden ihtişamından eksilirse küser
“neşteri kendine “
Kucaklamalı umman olmalı kalemi
Nemden kendine kotarmaz
Yazarsa ummi alem için yazar


Sağı solu olmaz şiirin çünkü hedefi insan
Ne anlıyorsun sıkıştırarak göğüs çeperinde biriktirip
Kendini bana anlatamıyorsan


Yunus kucaklamıştı bütün insanlığı emvar-ı aşık
Karaca oğlan sevdaya koşarken
Berrak sırlar bileşik
Mevlana gel derken soruyorum sen neredeydin
Keyfiyet bağışlayan şiir
Okumuyorum seni
Biliyorum ideolojin mideyi bozar


Şiirmi saydın kendini kandırdın imgeler giz deyip sözde beni inandırdın
Kalemle geçinenlere sormalı kaça sayardı siluetini
Pazarı bizce Malüm meddahınla ünlenme değer olsaydı
Kasap yapardı kendi methini (methetmek)


Bilirim diyecekler yine zıvanadan attın
Güzel gidiyorduk imgeciğime takılma
Tükenmek üzere takatim
Vazgeçmeli mi şiirinde adı çıktı satabilirse alana tazım
Duvar kirletenler çıktı siluetlerini incelemek lâzım



Aşık veyseli hatırla yağmuru sormuştu toprağa
Şiir diye yazdıklarını
Dönüp okumalısın yazık olmasın yaprağa
Yeşersin dalların beni gölgenle kucakla
Okumuyorsan okuma
Beklermiyim ne sandın seni merakla


Sevdim seni şiir senin için saçımı akladım
Zaman değişti huy can altında esmedin bahar
Yine eski huydun arada cümlelerimi tokatladın
Mateminde değilim biliyorum anlaşılmıyor artık dilin
Bu meydan kurtlara veda diyorsa
Bırakılan boşlukta çakallar dolaşır
İstedikleri hanede oynar bunu iyi bilin


Kısırdı şiir kendince çalıp kendine oynadı
Ne emekler var ki kenar köşelerde bilinmeden boşa kaynadı
Orhan veli gibi tutunamadı yüreklere
Bellekler erken yoruldu
Şiir mecrasını terk etti insanlığını unuttu


Toparlamalısın kucaklamalısın umumi efkârı
Görüyorum ki çöplüklerde sürünüyor
Bahara özlem duyan tomurcuklar açamamış
Sevda sız gazel.





2010-03-28