Akrep Ölümde

Sesleri birbirine karýþan martýlar.
Çýlgýnca kumsalla seviþip,
sesler çýkaran dalgalar.
Elinde köpek öldüren,
içkisi ile
hayatý yok sayan sarhoþlar.
Bir yanda
bir dilim ekmeðe muhtaç
aðlamaklý çocuklar,
diðer yanda ise
kadehine eskimiþ þarabý koyup
Tokuþturanlar…

Devrime uðramýþ sevgi kavramlarý,
Yok belki de bundan sonra
hiç bir anlamý.
Sevgiyi kutsal sayýp
önünde eðilenler,
denize dökülüyorlar birer birer.
Küflü sayfalara yazýlýp,
rafa atýlan aþk masallarý.
Dört duvara asýlmýþ,
resim ile dondurulmuþ sevdalarý.
Nerede kaldý?
önünde eðilecek sevgiler,
Kýblemi belirlemek isteyen
BEN…

Buz oldu bedenlerimiz,
mezar taþý gibi.
Yosunlaþmýþ aþklarýmýz,
suyun vurduðu taþ misali.
Arar olduk,
içimize hapsettiðimiz sevgiyi.
Bekliyoruz!
bir Süleyman koparsýn artýk zincirleri.
gelmiyor, belkide gelmiyecek
Oysa þu an
saatin akrebi
Ölüm*ü gösteriyor…




Kerem Kayar