Hımmm. Yalnız değiliz...
Güzel bir laf var Sevgili Peri
''Giden gitmiştir.Gittiği gün bitmiştir.Ben gideni değil, giden beni kaybetmiştir''

Şimdi ben normal bi yorum yazmayacağım.Biraz dertleşme kıyamında olsun, biraz da öfkemizi beraber akıtalım.
Bir yazımla başlayayım;

DİKKAT! DOST VAR


___Dost öyle nadide bir güldür ki,bulunduğun da dikenleri avuç içinde sıkılmaya değer___

Hayattan ödünç almak istediğin ne var deselerdi en başında dost derdim.Bakıyorum da,ne kadar fakiriz.Asıl zenginlik para pul değil,bunun satın alabileceği unsurlar değil;manevi güçlere sahip olmaktır.Dostlarımız da bu manevi güçlerin en kıymetlilerindendir.

Düşünüyorum.Hayat o kadar da uzun değil.Şunumuz olmuş,bunumuz olmamış,ne yemişiz,hangi arabaya binip,hangi evde yaşamışız o kadar da önemli değil bence.Daha önemli olan anne babamızın razı olduğu bir evlat mıyız,topluma faydalı ve örnek bir çocuk yetiştire biliyor muyuz,insanlara ne verebiliyoruz ve onlar için ne kadar kıymetliyiz.Asıl dikkate alınması gereken hususların bunlar olduğuna inanıyorum.

İnsanın çevresine faydalı olabilmesi için önce kendisiyle barışık,kendisiyle dost olması gerekiyor.Kendine saygısı olmayan insanın başkalarına da bir faydası olmaz.

Ben küçüklüğümden bu yana dostluğa büyük bir önem veririm.Her zaman onları el üstünde tutmak isterim.sanıyorum ki,doğru olan budur.Sevincinizi,hüznünüzü,can sıkıntınızı hatta ve hatta ailenizle bile paylaşamadığınız bazı konuları dostlarınızla paylaşırsınız.Çoğu zaman size onlardan daha yakın kimse olmaz.Onlarla içtiğiniz bir fincan çayın veya kahvenin tadını başka neyde bula bilirsiniz ki?

Hiçbir şey de!

Fakat gerçek olan bir şey var ki,dostluklar da bir çok şey gibi değişime uğradı.Dosta verilen o eski kıymetten eser kalmadı.Dostluğun en önemli kısmı fedakarlık ve güvendir.Üzgünüm ki ikisinden de eser kalmadı.Bu yüzden eski dostluklarda kalmadı.

İnsanoğlunun bir sevgi potansiyeli vardır.Bunlar din sevgisi,vatan sevgisi,aile sevgisi,dost sevgisi,akraba sevgisi,para sevgisi vs. olarak sıralanabilir.Örnekler çoğaltılabilir.Sevgi bu unsurlar arasında değişkendir.Düşünüyorum da dostlarımıza vereceğimiz sevgiden çok şey çaldık.Para hırsı insanlar olarak gözümüzü bürüdü.Çıkarlarımız her şeyin önüne geçti.

Hal bu iken asıl bizim için anlam teşkil eden değerlerden çok uzaklaştık.Kırdık,kırıldık.İncindik,incitildik.

Peki değer mi?..

Yarın toprak olduğumuzda bizim için geride bıraktığımız mal mülk mü önemli?
Yoksa ‘ne kadar iyi bir insandı’ diye arkamızdan okunacak bir Fatiha mı?

Yorumu sizlere bırakıyorum…



Dostlarımıza ve dostluklarımıza sahip çıkalım…
_______________________________________________________
Bir şiirimle de bitireyim;

DOST MU?

Semalarda bir kuş gibi süzüldüm,
Dost dilinde cümle cümle düzüldüm,
Bu yolda ben gör ne de çok üzüldüm,
Toprak gayrı başka dostum yok benim.

Cülmüm budur böyle yazmış Yaradan.
Kaderimmiş yalnız doğdum anadan.
Gül sandığım dikenlermiş kanatan.
Yüreğimde saplı duran ok benim.

Yıllarımı sırtlarına yükledim,
Dertlerini dertlerime ekledim,
Gençliğimce yollarını bekledim,
Dost dedinmi sızlar yanım çok benim.

Saçlara ak düşmeden unutulurmuş meğer.
Hepsi birer yalanmış hiç vermemişler değer.
Her kim karşımda durup dostumsun derse eğer,
Serden öte tanımam dosta karnım tok benim...


Sanırım yeter.Kendinizi boş yere üzmeyin.

Saygımla



YağMuRun İzİ tarafından 4/6/2010 8:15:27 PM zamanında düzenlenmiştir.