Karaca Emmim gönlünü
Üzer Elif Elif diye
Bir suna kara bağrını
Ezer Elif Elif diye

Göçüp durdun ilden ile
Söylendin hep dilden dile
Hasreti naçar gönüle
Sızar Elif Elif diye

Mesken tuttun gurbet eli
Sevdasına oldun deli
Karaca emmimin keli
Kızar Elif Elif diye

Savurdu zaman niceyi
Uykun unuttu geceyi
Sözünde her bir heceyi
Düzer Elif Elif diye

Mihman iken konağından
Gül gamzeli yanağından
Bal damlasın dudağından
Süzer Elif Elif diye

Kurudu kırık dalların
Hep boşa düştü kolların
Çıkmaz bükülgeç yolların
Uzar Elif Elif diye

Yağar eser yağmur boran
Ela gözlün kaşı karan
İçerinde derin yaran
Azar Elif Elif diye

Var mı sevdayla pazarın
Yabana etme nazarın
Suna boy derin mezarın
Kazar Elif Elif diye

Ömür sessizce bağırır
Gocadın saçın ağarır
Dedesultanı çağırır
Mezar Elif Elif diye


ELİF

Elif koymuşlar adını
Sever yakının yadını
Dedemin güzel kadını
Elif Elif ecim Elif

Şu dağların bahar yazı
Enginin ovası düzü
Dayısının gözel kızı
Elif Elif cicim Elif

Daim ola hep neşesi
Uzak düştü mesafesi
Abisinin prensesi
Elif Elif bacım Elif

Yara sızlar derin acım
Yurdum yuvam kıyım ucum
Başımda doğruluk gücüm
Elif Elif tacım Elif