Yavasça sandalyeye oturdum.
Kollarımı masaya hafifce dayadım.
Telefonumu sag tarafima koydum.
Elimde de içinde günün son çayı olan bardagim.
Bir taraftan acı çayımı yudumluyorum.
Diğer taraftan gözümü ondan ayıramıyorum.
Çayımın tadı çok acı.
Ama onu beklemek çok TATLI.
Ondan gelecek mesajı beklemek çok tatlı.
Hem çok tatlı hem de çok heyecanlı.
Bekliyorum heyecanla ve bir okadarda sevinçle.
Çünkü orada CAN var,CANIM var.
Çünkü orada beyaz bir gül var.
Çünkü orada kalbimin ilk ve tek sahibi var.
O şimdilik yer olarak uzakta.
Ama aslinda tamda kalbimin ortasında.
Şimdilik varlığı uzakta.
Ama yüzü hemen gözünün önünde.
O güzel sesi şimdilik uzakta.
Ama aslında tamda şimdi kulağıma fısıldamakta.
Varlığını bilmek bile beni çok rahatlatmakta.
İşte gözüm telefonumun üzerinde.
Bunlarıı düşünmek bile bana çok huzur vermekte.
Gözümü hiç ayıramıyorum telefondan.
Telefonu hiç bırakamıyorum elimden.
İşte çayimin tadi bile degişmeye başladı.
Bir anda çok tatli oldu.
Çünkü canımı beklerken bana o anda eşlik etti.
Tabiki değişecekti.
Çünkü bir kalbin bir kalbi hissetmesini seyretti.
Orada sevgiyi gördü.
Orada iyiliği gördü.
Orada inanci gördü.
Orada bir kalbin güzel bir kalple,
Nasil bir olduğuna şahitlik etti.
İki kalbin BİRDE birlestiğini gördü.
Aslında gördügü tek kalpti.
Çünkü iki kalp artık tek bir kalp oldu.
Orada sadece Rabbine şükreden iki kalpten olusan bir kalp vardi.
Tabiki acı bir çayın bile tadı, tatlı olacaktı.
Tabiki o kalpte;
Rabbimin izni ile yakında sabihine kavusmak için atacaktı.
Sonunda çay bitti.
Ama yar gelinceye kadar beklemek hiç bitmeyecek.
Çünkü onu beklemek bile çok güzel.
Evet işte telefonum çaldı.
Canımdan mesajım geldi.
Gözlerim ışıldamaya kalbim pır pır etmeye başladı.
Rabbime çok şükür.rabbime çok şükür.
Bu iki kalbi bir yaptığı için.
Bu iki kalbe bir biri için duaya izin verdiği için.
Rabbime çok şükür,rabbime çok şükür.