dargınlık ilticaları konmadan üzerime
ölümden ötesi yok yarınlar kuşanmadan
ve
bir korsan gemisi bayrağı gibi çapraz çekmeden hayata
karantina öncesi gözlerinle bak bana!
becerebilirsen son bir defa...!



ki; sen beni hep gözlerinde ararken
doruklarından başlayıp baştan ayağa ıslatmadım mı seni?
akla hayale gelmez cilalarla parlatmaz mıydım seni
utandırmaz mıydım ? hatırla hep öyle derdin
senden aldığım nemle demlemez miydim çayımı
gamzelerin ,yanağın, dudakların demiyorum bile
ak gerdanında ki kokularını
rimelini ,
ojeli parkmaklarını
hatta saçlarını da saymıyorum
gözlerin kadar;
tırnakların ,avuçlarındaki çizgilerin bile tanımaz mıydı nefesimi...!



coğrafi halkalar gibi
kademe kademe halka halka seni sardığım anlarda hatırla beni
özlemlerim daha ilmek ilmek acı türküleri,
pamucak lisanımın daha peksimet bile tanımaz zamanlarımda
sorgula beni
en çok seven gömleğimin daha ütüsü bozulmamış,
düşün
zihnine siyah beyaz profillerim konmamış daha
tüyüne küsmüş kirpiklerime vuran rüzgarım sen kokuyor hala

ki öyle hala da...!


hisset şimdi
şehadetsiz ve fenersiz bir karanlıkta yitirmişken ay kendini
tavuskuşu rengi, bir tutam yıldız yapıştırmışım gamzelerine
ya da ;
kime göz kırpar belli değil bir yıldız yağmuru saati
bulmuşum seni
san ki; yakalamışım çocuksu bir mutlulukla
kaldırmışım var gücümle Allah ne verdiyse ,şaha
ve;
kim görürse görsün bir buse daha kondurmuşum uluorta...!



kalemim namahreme eğilmemiş boylu boyunca
yüklemi sana basmamış hiç bir zarfı tükürüklememişim mesela
başka tüyler değmesin diyedir kürklerden ürküntüm
sor ki; hiç kaçak tilki izleri görmüş mü? dağına bayırına...!



çok, çok kaderden saymışımdır olsa olsa
uzadıkça sana değmeyen geceleri
eşiğinde sab/ahladığım kaldırımlara sor üç_beş nöbetlerimi
cüzdanımda çürümüş saçlarına
makamı sen şarkı mırıltılarına
ki;
tellerimden yürürken
evet üşüdü hastalandı bazen adın!
ama
yine de haykırdım doludizgin bağıra bağıra
ve sor bakalım
gören duyan var mı?
herhangi bir acil kayıtlarında rastlanır mı o k/adına...!



ki; ben zaten
benden başka okuyanı bileni olmayan bir lisandan seslendim sana
lügatımın son harfine kadar sendeyim yine
ve hiç de pişman değilim...
okunaksız yazılmışım işte bir kere ben sana
ama istersen hiç zorlama, usandırma kendini
hep demedim mi zaten!
seni;
senin bile anlayamayacağın kadar çok sevdiğimi...!





ToprağınSesi





.