2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1314
Okunma
Bir fotograf gördüm, bir şiir yazdım.
Ağladım ardından her şeyin çoğu kez.
Bazen başlamadan, bitmezden evvel bazen.
Kelimeler yazdım sordum kendime:
Neyim?
Neredeyim?
Neresindeyim her şeyin?
Ne kadar hiç bir şeyim?
Doldurulan formlar; tanımsız, sınavsız...
Kutucuklara çarpı bazen,
Bazen dışarı taşmadan karala
Yumuşak uçlu bir kalemle.
İmzalar attım bazen,
Bazen hayatımı parafladım; yılımı, günümü.
Doğduğum oldu benim, her keresinde ölmeyi yeğlediğim.
Rakamlar miyadlara ölçü oldu,
Kim bilir ölürüm belki bugün.
hasret çayır-nisan 04/ nevşehir
Cevap Yaz