14
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1271
Okunma

Şirret bir kadın gibi
avazı
evrene yayıldı
fırtınalı gecenin.
Rüzgar;
evlerin eski yüzlerinde
bir tokat gibi patladı.
Deniz
köpürdü,
kayaları acıtarak okşadı.
Yalınayak korkularım
ruhumun tenhalarında
koşar adım
koşar adım.
Buz kesti yüreğimin her yanı.
Geceyi sevmem
bırakmayın yastığımda beni
gözleri yaşlı.
Perçemleri yüzünü kapamış
görünmüyor gözleri;
korkular sardığında beni
hani ellerini yakalardım
bez bebeğimin.
Dokunurdum bez ruhuna
dokunurdu anne gibi
o da bana.
Gece ve rüzgar!
Hangi illeti taşıdınız yaşama?
Uğultunuzla hangi yürekleri korkuttunuz?
Bebeğim ve ben
fısıldaşırken usulca
Hangi ara kızgınca vurdunuz camıma.
Geceleri sevmem
Fırtınayıda......
ALEV YAVUZ
5.0
100% (8)