Gidenin arkasından donuk gözlerle başlar.
Sessiz çığlıklar.
Ya o kapı kapanmıştır. Ya terminaldeki otobüs kalkmıştır.
Ya da tren.
Giden meçhule doğru yol alır.
Duymaz, duyamaz ardındaki sessiz çığlıkları.

İkiye bölünmüş yaşlı çınar misali,
İçine ve dallara dağılır çığlıkları.
Sadece kendi duyar ve hisseder.
Anlatamaz bir başkasına içinden geçenleri.

Komutsuz hareket eder bedendeki çığlıklar.
Ses çıkaramadığı gibi hissizdir de.
Gördüğü hayal gibi gelen.
Bazen donmuş film sahnesi gibide duran
Siluetlerden oluşan görüntüdür.
O filmde sessizdir bedeni gibi.

Kalbi bile sessiz atar korkudan duyulmasın diye.
Aşkını sevgisini söyleyemez,
Sesli dünyada söyleyebilseydi, çığlıkları sesli atsa idi.
Söyleyemedi, atamadı.
Sessiz uzay boşluğunun derinliklerinde
Bir güneş görünene kadar sürecek
Bedendeki sessiz çığlıklar.

12-02-2010

Yılmaz Barıtlı