tutar seni görmediğin bir göz,
bilmediğin sıcaklık,
duymadığın söz.

tutar seni;
sen ki yaşamını toplayıp
eski bir bavula
tamda gidecekken
eski dostlukların yanına.

nedir böylesi hızlı kılan herşeyi,
insanları, yolları, mevsimleri...
tadı kaldımı sevmelerin, hasretlerin, kavgaların
peki nedir bu yaşama gayesi?

gidilmemiş bir şehir çağırır seni,
ve sen kullanılmayan bir trene alırsın biletini,
çünkü tutar
görmediğin göz
bilmediğin sıcaklık
duymadığın söz.

seni yaşar, çocuksu yanını belki,
bir çift gülmüdür,
bir menekşemi yoksa,
ayrılığın ve intaharların boşluğunda
açar onlarda.
bir sarmaşıktır belkide, yani öyle saran,
yani inatçı, köklü, savruldukça tutan.

vardır o çokça susuşlardan
arda kalan,
eksik bir mevsim, kaybolmuş bir günün
ardından,
bilmesende o seni yaşar
belki çocuksu yanından.