hiç ayırmazdı kendisinden, dosttu ahbaptı,
kimi zaman koynunda huzur bulduğu sevgili,
kimi zaman uzun uzun konuştuğu dert ortağı,
kimi zaman da birlikte keyiflenip dağıttığı…



bir banka oturdu, yaktı kadim dostunu,
bir nefes kendisi için, bir nefes de sevdiği,
orada buluşmak için sözleşmişlerdi, önceki gün,
bekledi…oysa gün çoktan olmuştu dün…



son kez bakınıp etrafa hızla kalktı yerinden,
soluklandı iç çekerek, yaralıydı derinden
dere kenarına doğru yürüdü hızlı adımlarla
köprüyü geçerken, damla damla eridi kederinden…



kuşlar konmuştu suya, sevgi dokudular oya-oya
yorgundu... ahh dedi ahh şu kuşlar kadar olabilseydik,
anlayabilseydik onlar kadar sevginin değerini,
yapabilseydik gereğini, tutabilseydik içimizde ömür boyu,
yakmasak olmaz mıydı, tiryakinin son sigarası misali…


Hatice AK/16.03.2010