çok kulaklı bir köpektim bir çöplükte doğduğumda
elleri tasmalı insanlar bekliyordu sağda solda

zamansız geldim dünyaya henüz kuyruksuzdu insanlar
ormanda dolaşanlar inlerde sevişenler

av peşinden koşmayınca avcılara oldum yem
bir parça kemiğin hesabını sordular dirhem dirhem

çirkinliğime toplandı hamamböcekleri tek aday bendim
kral seçtiler kendilerine bir lağım çukurunda

kulak vermedim beni çağıran hiç bir ıslığa hiç bir sese
insanları tanıdıkça hayvanları sevdim nedense

köstebek yuvalarında göndere çektim yaşam manifestomu
sokak kedilerinden öğrendim gerçek özgürlüğü gerçek dostluğu

yedi başlı bir kısraktı ilk aşık olduğum kadın
haralarda seyislerle halvet olunca ne iman kaldı ne din

yüksek kaldırımlarda makyajli öküzlerle gezdim metropollerde
manikürlü eşeklerle dere boylarında dans ettim

aynı kümese dadandım kafamda ki kırk tilkiyle
çaldığım tavukları paylaşamadım hiç biriyle

beni hayatta hiç kimse sevmedi babam bile
çok kulaklı bir köpektim yazılsın defter-i kebire

Mehmet Ali Yazıcı