gece renkli gündüzlerde barut kokusu
boynu bükük karanfiller suskundu
kanatları kırık kuşlar uçamıyor göklerde
çamurlar içinde oyun kuran çocuklar gibi
mutsuzdu kirli yataklarında akan dereler
ve kendisinden çok büyük yüklerini
taşıyamayınca karıncalar
daha koyulaşır karanlıklarda sancılar

cemreler sırasını şaşırmış yine
açmakla açmamak arası
kararsız çiçeklerin beyaz korkusu
büyüdü ovalardan, yaylalara ,dağlara…
büyüdü ufacık yüreklerinde bebeklerin
acının,ayrılığın,açlığın dayanılmaz ağrısı

gece renkli gündüzlerde barut kokusu
sarar dört yanımızı birlikte oluruz
topraklarımızda fink atar aç gözlü saldırganlar
kene gibi yapışıp emmekte kanımızı
kaçmak istesek bile kaçamak değil adı
teneke mahallelerin paslı varoşlarında
gittikçe azalıyor yaşam gizinin tadı

savaş oyuncaklarıyla oynamakta birileri
karanlık bulutlarda görünen bir köy
korkudan ve soğuktan yumuk yumuk elleri
açlığı ,korkuyu ve sevgisizliği
en iyi çocuklar bilecektir doğrusu
ve en çok onların yüreği sızlayacaktır acıya
gece renkli gündüzlerde barut kokusu